پاییزی

و

پاییز

فصل اول تمام بی قراری هات باشد

تمام بعد از ظهر های مرموزی که کنار زنده رود راه میرفتم و احساس می کردم که زمین، نه در بهار، که در پاییز است که نفس های عمیق می کشد 

و شروع می شود

و مرا شروع می کند

چشم بشوی و به دنبال خوشبخت ترین برگ جهان بگردی

که نم خورده از باران و هزار رنگ شده

و تمام کتاب های قطور کتابخانه ام که آرامگاه این برگ های پهناور می شدند.

دستهایی که بدون گرمی دستهای تو این پاییز هم به جیب هایم پناه خواهند برد

و زنده رودی که زنده نیست

و من ،که شهر ها در من زندگی می کنند ، نه من در آنها

این پاییز، ولی عصر باید جادویی باشد

عجیب است که شهر ها چهار فصل خودشان را دارند

انگار که از کشوری به کشور دیگر رفته ای.

دل اما ، همان دل است

چشم می بندم و قایم باشک  باد و شیطنت برگ های زبان گنجشک را می شنوم

آخ پیدایت کردم

پس تو اینجایی

برگ کوچولوی فراری...

چشم می بندم و تو را با یک لباس ارغوانی در گوشه کنارهای آن شهر حس می کنم

دستهایت که به جیب هایت پناه می برند

و شادی کودکانه ای که در چشم هایت موج می زند.

آخ ، پیدایت کردم

پس تو تمام این روزها اینجا بودی!

شاملو می شوم

ماهی های سینه ام را به تو می بخشم

"آه ای یقین یافته، بازت نمی نهم "

مینا هوشمند